بیستون: کوه بغستان

برآن شدیم تا نخست از خود کوه بیستون و از گوشه جنوب آن که در کنار راه باستانی است آغاز کنیم. در نیمروز بود که به پای بغستان رسیدیم و هوا بسیار گرم.

این عکس درست از روبروی سنگنبشته داریوش بزرگ و از پشت درختان پردیس گرفته شده جاییکه درختان سترگ و تنومند آن یادآور آن پردیس کهن است. پردیسی که روزگاری کهن بسیار گسترده و سراسر دشت را پوشانده بود.

این عکسها  از گوشه جنوب شرق جایی که سنگنبشته داریوش هست گرفته شده و نمای جایگاه مقدس که مری بویس در کتاب تاریخ کیش زرتشت (جلد سوم) به آن اشاره داشته را نشان می دهد:

هنگامیکه از شاهراه کهن و روبروی تندیس بلاش اشکانی به سوی غرب نگریستیم، سنگنبشته داریوش بزرگ در دل دره پنهان بود اما چیزی که شگفت انگیز می نمود شکوه و بزرگی دیواره نیمه کاره فرهاد تراش در آنسوی سنگنبشته بود. شوربختانه عکس زیر با کیفیت بالا نیست چرا که در گوشه پایین سمت راست می توان این دیواره بزرگ را که چون صفحه ای بزرگ است دید.

اینهم یه عکس دیگه از دیواره های کوه بیستون که ما از جایگاه مقدس گرفتیم

آفتاب بغستان همیشه تابناک باد و دل ایرانیان همیشه شاد. خورشید زرین نیمروز بر فراز کوه سترگ بیستون و آثار زیبای باستانی آن.

نمایی دیگر از کوه بیستون، سنگنبشته داریوش بزرگ درست در گوشه راست پایین عکس و  پشت تیری که در عکس دیده می شود، می باشد. این کوه زیبا بیش از ۲۵۰۰ سال است که ندای داریوش را در سینه خود پاس داشته و نماد سربلندی و سرافرازی سرزمین ایران در تاریخ است.

عکس شرق سنگنبشته داریوش بزرگ و روبروی جایگاه مقدس

دوست داشتم باز هم از این کوه زیبا عکس بگیریم. بویژه هنگامیکه از سوی شرق به سوی این کوه نزدیک می شدیم. آن هنگام را هیچگاه فراموش نمی کنم که ما هنگام غروب آفتاب در غرب این کوه و در جاده صحنه به کرمانشاه (درست در همان شاهراه باستانی) به سوی آن نزدیک می شدیم و آفتاب پس این کوه زیبا درحال غروب بود. می توانیم در آن هنگام دریابیم چرا آن ایرانیان باستان این کوه را بغستان نامیدند.

اما زمان بسیار کم بود و دوربینی مناسب نداشتیم. آرزومندیم که بتوانیم زمانی دیگر را دریابیم و عکسهای بیشتری را بگیریم. ادامه دارد

ادامه دارد